Ja, inkwizytor. Głód i pragnienie

Mam wrażenie, że trochę słabsza od poprzednich części, ale i tak mi się podobała. Może ten świat już mnie tak nie zaskakuje i przez to ta pozycja wydaje mi się nieco słabsza, ale mimo tego jest bardzo dobra.

Mam wrażenie, że trochę słabsza od poprzednich części, ale i tak mi się podobała. Może ten świat już mnie tak nie zaskakuje i przez to ta pozycja wydaje mi się nieco słabsza, ale mimo tego jest bardzo dobra.

Top opowiada dwie historie. Pierwsza z nich lekka, przyjemna w odbiorze kreśli konflikt między bogatymi kupcami, a osobą zarządzającą ich inwestycjami. Okazuje się, że interesy nie poszył po myśli finansisty i majątek przepadł. Bogacze nie dają wiary słowom "oszusta" i na pomoc wzywają inkwizytora, który koniec końców odzyskuje majątek, jednocześnie ocala inwestora od zemsty możnych. W nagrodę za ocalenie Mordimer po pewnym czasie zostaje obdarowany wiewióreczką, która w tyłku ma schowane kosztowności, które postanawia sprzedać za 200koron (cena na jaką umówił się z oszustem za zakupienie sznura, na którym go wodził)
Drugie opowiadanie skupia się na zaginionej bratanicy przełożonego głównego bohatera. Nudne, pisane na siłę... Jedyne co warto z niego zapamiętać to skrzyżowanie się po raz pierwszy losów bliźniaków i Mordimera. Sama historia w skrócie: otrzymanie zlecenia, przyjazd rozmowa z ojcem i przekonanie inkwizytora, że córka się odnalazła, do karczmy przychodzi siostra bliźniaczka, która mówi, że to ona została pokazana, a zaginiona wciąż nie powróciła. Po powtórnej rozmowie z ojcem inkwizytor udaje się do domu bogatego kupca, który zalecał się do młódki. Ten neguje zarzuty, rozmowa ze sprzątaczką, której kuzyn pilnował dziewczyny otwiera nową ścieżkę poszukiwań - osiłek zaginął. Druga rozmowa z kupcem i pokazanie nienaturalnie wysuszonego ciała osiłka. Naciągany trop prowadzi do innej znaczącej rodziny (u której na służbie zaczęli pracę bliźniacy). Okazuje się że za intrygą stał karmiący demona stary inkwizytor, który chciał przysłużyć się w swoim rozumieniu dobrej sprawie. Bogaty kupiec spotykając się z Mordimerem przed obliczem demona jest kuszony wizją przywrócenia do życia swojego kochanka (osiłka),jednak odmawia i obiecuje inkwizytorowi, że za pomoc w uspokojeniu sumienia postara się o przydział w hezie dla niego. Natomiast dziewczyna została porwana przez przywróconego do życia - przez demona - brata starego inkwizytora.

Top opowiada dwie historie. Pierwsza z nich lekka, przyjemna w odbiorze kreśli konflikt między bogatymi kupcami, a osobą zarządzającą ich inwestycjami. Okazuje się, że interesy nie poszył po myśli finansisty i majątek przepadł. Bogacze nie dają wiary słowom "oszusta" i na pomoc wzywają inkwizytora, który koniec końców odzyskuje majątek, jednocześnie ocala inwestora od...

Nie ma co się rozwodzić nad tą książką. Typowa dla serii o Inkwizytorze, w sumie solidna lektura, którą czyta się szybko i lekko. Ci, co lubią poprzednie, to nie poczują się zawiedzeni. Marudy o bardziej wysublimowanym guście nawet nie rzucą okiem na okładkę. Tak to już jest. Mi się podobało.

Nie ma co się rozwodzić nad tą książką. Typowa dla serii o Inkwizytorze, w sumie solidna lektura, którą czyta się szybko i lekko. Ci, co lubią poprzednie, to nie poczują się zawiedzeni. Marudy o bardziej wysublimowanym guście nawet nie rzucą okiem na okładkę. Tak to już jest. Mi się podobało.

Im dalej w las, tym nudniej.

Na gwoździe i ciernie! Ta Wiewióreczka tak mnie znudziła😣Drugie opowiadanie takie 5 na 10, bo znowu mieliśmy w nim dziewoję, młodą, piękną i na dodatek dziewicę, która zakochała się od pierwszego wejrzenia w Mordimerze🥱, po czym na końcu on i tak ją porzucił.

Jako fanka serii - przeczytać musiałam. Jednak to nie będzie mój ulubiony tom🤷‍♀️

Im dalej w las, tym nudniej.

Na gwoździe i ciernie! Ta Wiewióreczka tak mnie znudziła😣Drugie opowiadanie takie 5 na 10, bo znowu mieliśmy w nim dziewoję, młodą, piękną i na dodatek dziewicę, która zakochała się od pierwszego wejrzenia w Mordimerze🥱, po czym na końcu on i tak ją porzucił.

Jako fanka serii - przeczytać musiałam. Jednak to nie będzie mój ulubiony tom🤷‍♀️

Ten tom jest bezpośrednią kontynuacją poprzedniego tomu, co daje się  odczuć w kilku nawiązaniach. Tym razem na całość składają się  dwie minipowieści. Pierwsza jest dość krótka inawet zabawna. Zwłaszcza,  że okazuje się,  że Mordimer całkiem  dobrze odnajduje się  jako typ do wynajęcia.  Ale okazuje się,  że nadal ma jeszcze miękkie serce. Co zresztą ostatecznie przynosi mu wymierną korzyść. Druga minipowieści jest naprawdę ciekawa. Banalna jakby się  wydawało sprawa przekształca się  w coś  naprawdę  skomplikowanego. No i dowiedziałam się,  jak w dorosłym życiu Mordimera pojawili się  Bliźniacy. Ale że już wiem kim oni tak naprawdę  są, to wcale się  nie cieszę, że się  pojawili. A wcześniej  to nawet ich lubiłam...

Ten tom jak najbardziej  trzyma poziom poprzednich. No i powoli wyjaśniają się  kolejne z tajemnic naszego inkwizytora.

Ten tom jest bezpośrednią kontynuacją poprzedniego tomu, co daje się  odczuć w kilku nawiązaniach. Tym razem na całość składają się  dwie minipowieści. Pierwsza jest dość krótka inawet zabawna. Zwłaszcza,  że okazuje się,  że Mordimer całkiem  dobrze odnajduje się  jako typ do wynajęcia.  Ale okazuje się,  że nadal ma jeszcze miękkie serce. Co zresztą ostatecznie przynosi...

Fajnie się to czyta dla czystej rozrywki. Żadne tam filozofowanie na siłę. Jest szczerze, brutalnie, rubasznie.

Jest akcja, charakterni bohaterowie, a w tej części cyklu wciągająca fabuła.

Co prawda po cykl inkwizytorski sięgnąłem zachęcony opisem, że Jezus schodzi z krzyża i zaczyna po męsku - mieczem - wymierzać sprawiedliwość, a nie nadstawiając twarz do bicia, a jak na razie opis nie do końca zgadza mi się z tym, co czytałem. Jednak to dopiero druga książka, jaką poznałem z całego cyklu, więc może kiedyś trafię lepiej.

Jedno tylko co mnie mnie drażni u Piekary (chociaż jak już wspomniałem to dopiero druga książka cyklu inkwizytorskiego, jaką przeczytałem, ale niepokoi ten wspólny mianownik) to te durnowate opisy podbojów łóżkowych. Jakie to jest zbędne, prostackie. Ile to stron niepotrzebnie człowiek musi przemielić. Jak w kiepskim filmie akcji, gdzie musi być scena, jak to bohater obraca bohaterkę, koniecznie na początku go nielubiącą, a potem lubiącą aż nadto. To jest czystej wody paplanina. I tutaj też zupełnie nic nie wniosła do treści, ani humoru, ani nie popchnęła akcji do przodu.

A poza tym spoko książeczka.

Fajnie się to czyta dla czystej rozrywki. Żadne tam filozofowanie na siłę. Jest szczerze, brutalnie, rubasznie.

Jest akcja, charakterni bohaterowie, a w tej części cyklu wciągająca fabuła.

Co prawda po cykl inkwizytorski sięgnąłem zachęcony opisem, że Jezus schodzi z krzyża i zaczyna po męsku - mieczem - wymierzać sprawiedliwość, a nie nadstawiając twarz do bicia, a jak...

Wydaje mi się, że wszystkie tomy trzymają poziom. Bardzo fajne jest to, że nie trzeba czytać tego w kolejności, można zacząć od dowolnego tomu i poprzestać na jednym z dużą satysfakcją, jak i czytać kolejne odkrywając smaczki, które łączą ze sobą kolejne tomy. Cykl z lekkim humorem, bardzo wciągający i z charakterem.

Wydaje mi się, że wszystkie tomy trzymają poziom. Bardzo fajne jest to, że nie trzeba czytać tego w kolejności, można zacząć od dowolnego tomu i poprzestać na jednym z dużą satysfakcją, jak i czytać kolejne odkrywając smaczki, które łączą ze sobą kolejne tomy. Cykl z lekkim humorem, bardzo wciągający i z charakterem.

Opowiadania ciekawe i miło się czyta. Nie wnoszą nic wielkiego o historii , ale nie nudzą. Szkoda że motyw poznania braci taki niejasny i w sumie bez żadnego sensu wyjaśniony dlaczego dołączyli do inkwizytora. Chyba zabrakło pomysłu na to niestety,,,

Opowiadania ciekawe i miło się czyta. Nie wnoszą nic wielkiego o historii , ale nie nudzą. Szkoda że motyw poznania braci taki niejasny i w sumie bez żadnego sensu wyjaśniony dlaczego dołączyli do inkwizytora. Chyba zabrakło pomysłu na to niestety,,,

Tom dziewiaty a Piekara nadal trzyma w napieciu pelnym ciekawych wydarzen otaczajacych Mordimera.
Nie powiem, ze ‘Glod i Pragnienie’ zaskakuje czytelnika czyms nowym, ale to wszystko nadal jest ciekawe.
Fakt, ze cykl inkwizytorski, z kazdym kolejnym tomem, pozostawia wiecej pytan niz odpowiedzi jest jednoczesnie bardzo ekscytujacy jak i irytujacy.

8.5/10

Tom dziewiaty a Piekara nadal trzyma w napieciu pelnym ciekawych wydarzen otaczajacych Mordimera.
Nie powiem, ze ‘Glod i Pragnienie’ zaskakuje czytelnika czyms nowym, ale to wszystko nadal jest ciekawe.
Fakt, ze cykl inkwizytorski, z kazdym kolejnym tomem, pozostawia wiecej pytan niz odpowiedzi jest jednoczesnie bardzo ekscytujacy jak i irytujacy.

8.5/10

Kolejna dobra książka opowiadająca losy młodego Inkwizytora Mordimera Madderina. Pozycja obowiązkowa dla fanów tego bohatera.

Kolejna dobra książka opowiadająca losy młodego Inkwizytora Mordimera Madderina. Pozycja obowiązkowa dla fanów tego bohatera.